Shannon mocht in de vakantie eens een keertje bepalen waar we naar toe zouden gaan. En dat zou niet tevoren uitgezocht worden. Nee, dat zou gaan volgens de methode dat ze bij een afslag mocht zeggen “links, rechts of rechtdoor”. Totale verrassing dus. Dinsdag 31 juli vertrokken we rond de middag. En na urenlang rondrijden kwamen we uit in…Friesland! Jawel. Daar besloten we ter plekke om een waddeneiland te bezoeken. Omdat we zo via booking.com geen hotel konden vinden, werd er besloten om die dag in Dokkum te eindigen. Het noordelijkste stadje van Nederland. En het was mooi in Dokkum.
De tweede dag zijn we na het ontbijt vertrokken naar Ameland. Na drie kwartier op de boot kwamen we aan op het zonnige eiland. Eerst even lunchen! Daarna drie fietsen huren voor een rondtocht over het eiland.
Ameland was heel erg mooi. Al lag dat zeker ook aan het prachtige weer!
Op de weg terug bleek wel hoe mooi het weer was! Lekker rood waren we. Daarna zijn we doorgereden naar Groningen, alwaar we lekker op het terras hebben gegeten.
De volgende dag zijn we naar Pieterburen gegaan. Jawel, voor de zeehondencrèche. Was leuk en leerzaam om te zien. Daarna zijn we nog enkele uren bezig geweest met de terugreis
Het is er dan eindelijk van gekomen! Shannon is voor het eerst (bewust) mee gaan kamperen. Als baby is ze meegeweest naar Duitsland, maar uiteraard herinnert ze zich daar niets van. En nu was de vierdaagse zomer in Nederland begonnen. Dus snel naar de camping. Het werd camping de Reebok in Oisterwijk, 23 t/m 26 juli. Ja, ver genoeg! En zoals verwacht was Shannon in haar nopjes. Van begin af aan wilde ze naar de centrale speelplaats. En de meisjes van het animatieteam hadden er een prima hulpje bij. Natuurlijk had ze volop ‘vriendinnetjes’.
Langer dan drie dagen was niet mogelijk. Want het zou gaan plenzen. En daar had papa geen trek in! Hier een paar fotootjes.
Shannon is met mama drie daagjes naar Disneyland Parijs geweest. Met de bus. 9, 10 en 11 juli. De eerste dag ‘s avonds was ze gaan zwemmen in het hotel en kwam met haar vinger tussen de deur. Auw! Het velletje zat los. En dacht je dat je in het hotel een pleister kon krijgen? Echt niet! Want je zou maar eens allergisch zijn en het hotel aansprakelijk stellen! Nou ja, misschien meer verhaal over deze vakantie van mama zelf.
We zijn een weekje op vakantie geweest. Naar Mallorca! Voor Shannon was het haar eerste vliegreis, dus best spannend! We vlogen heen met Vueling, een Spaanse maatschappij. De vlucht was snel voorbij, het is 2:15 minuten vliegen ongeveer. We kwamen ‘s avonds laat aan op het vliegveld in Palma. Daar werden we opgewacht door een reisleidster, die ons verwees naar deur 7 en bus 110. Maar hoe goed wij ook zochten, geen bus 110 te vinden! Dus na enig zoekwerk en alle bussen maar bekeken te hebben (het waren er best veel), terug naar de reisleidster. Weg! Stonden we daar. Na enige tijd had zij ons gevonden en werden we alsnog per taxi naar het hotel gebracht. Uitgeput vielen we tegen middernacht in slaap, om de volgende ochtend wakker te worden met…zon!
Hier de twee dames met zonnehoedjes!
Op de lange promenade stikte het van de toeristenwinkeltjes. Maar ach, je bent er toch en dus worden ze goed bezocht. Gelukkig was er ook strand en zee!
Bij het hotel (Pinera Tal) zat een aardig zwembad. Daar duikte Shannon al snel een Duits vriendinnetje op. Die moest echter al na 2 dagen weer naar huis.
‘s Avonds in de bar (het hotel was all-inclusive) was er vermaak. Ook voor de kids.
En na het Duitse vriendinnetje volgde twee Spaanse vriendinnetjes: Judith en Patricia. En hoewel ze elkaar voor geen meter verstonden, hebben ze de rest van de week met elkaar opgetrokken.
Uiteraard zijn we ook nog naar Palma zelf geweest. Mooie stad, maar ook druk.
Na een heel drukke maand, aansluitend aan de vakantie in Engeland, nu weer drie weekjes vakantie. En dus tijd om de geschoten video te editen en klaar te maken voor de site. Ga er maar voor zitten, want hij is ruim 21 minuten lang!
Jawel, jawel, we zijn weer eens een weekje naar Engeland geweest. En zoals altijd was het weer heerlijk. En het weer was ook weer heerlijk, als je begrijpt wat ik bedoel. Goed, aan al het mooie komt een eind. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Jaja, we zijn alweer naar Spanje geweest in de herfstvakantie. Wederom naar Rosas. En we kregen wat we verdiend hadden: een week met prachtig weer. Lekkere temperaturen van rond de 25 graden (tot zelfs 27). Fantastisch. En Shannon is ook nog jarig geweest (daarover later meer). Maar zoals altijd komt aan al het goede een einde. Gelukkig hebben we de foto’s nog!
In de herfstvakantie zijn we een weekje naar Spanje geweest. Naar Roses, om precies te zijn. “Hee”, zo zal de oplettende lezer zeggen, “zijn jullie daar vorig jaar niet ook al geweest?”. En het antwoord is ja. Het eerste huisje van onze reis van vorig jaar beviel ons zo goed, dat we terug zijn geweest. En het was weer heerlijk. Goed, we hebben bewolking gezien. Maar over het algemeen was het zonnig. Tot 28 graden aan toe. Heerlijk!
De eerste dag (donderdag) vertrokken we om 7 uur. Uiteraard was pappa nog iets vergeten, zodat ze nog even terug naar huis moesten. Nou ja, die 5 kilometer extra maakten ook niet meer uit. Na een regenachtig begin van de trip in Nederland en daarna ook in Duitsland, werd het zo tegen de Deense grens toch echt aardig weer. Denemarken was een mooi land om door te rijden. Toen ze daar moesten tanken, was pappa zijn pin van de creditkaart vergeten. Ja, hij had hem heel slim in zijn mobiel gezet, maar zo gecodeerd dat hij ‘m niet meer wist. Dus stond hij mooi voor aap bij de kassa. Gelukkig had hij nóg een creditkaart en daar was een handtekening goed genoeg. Toch zou het gemis van een creditkaart met pincode nog voor de nodige problemen verderop in de reis zorgen.
Na over de brug van Odense naar Kopenhagen gereden te zijn (uiteraard tol), kwamen ze aan bij de brug van Denemarken naar Zweden (de Øresundsbron). Uiteraard moest er weer tol betaald worden, maar ten lange leste waren ze dan toch in Zweden! Nu nog eventjes naar het noorden rijden…Onderweg kwamen ze allerlei hotels, motels en restaurants tegen. Maar ze besloten nog tot de volgende afslag te rijden. Het was ondertussen na 21:00 uur. En helaas: na die afslag bij Jonköping was er geen hotel meer te bekennen! Pappa en ome Decco probeerden verschillende afslagen en dorpjes, maar niets. Uiteindelijk besloten ze door te rijden naar Stockholm, in de hoop daar een Ibis of zo aan te treffen. En jawel: tegen middernacht werd hun zoektocht beloond. Bij Nyköping werd hun geduld beloond: vanuit het niets doemde een Ibishotel op. En ja hoor, die had een kamer. Dus lekker slapen, na 15 uur en 1500 km in de auto.
De tweede dag stopten ze wat eerder, wijs geworden door de eerdere ervaring. Bij een motel bij een Shell-station bij de afslag van de E4 naar de E10 vonden ze onderdak. Niet veel bijzonders, maar ook niet duur.
De derde dag reden ze al snel langs de poolcirkel. Het schoot goed op, en na een trip via Finland en uiteraard Noorwegen, stonden ze dan aan het einde van de middag op de Noordkaap! Mission accomplished! Na een uurtje of twee daar rondgekeken te hebben, zochten ze een hotel in een dorpje nabij. Hotel View heette het, maar verder mocht het geen naam hebben. Wel konden ze vanuit het raam een flinke sneeuwbui bewonderen. Het was daar dan ook maar nét boven het vriespunt.
Zondag, dag vier, werd er afgezakt via Noorwegen naar het zuiden. Na een dag van slingerslangerwegen, onderbroken door een verplichte boottocht waar de E-weg gewoon ophield, vonden pappa en ome Decco een slaapplaats in een blokhut. Wat een luxe! Besloten werd om eens lekker uit te slapen en de volgende dag maar via Zweden weer terug te rijden. Enerzijds omdat de slingerwegen niet fijn waren om (door) te rijden, anderzijds omdat je in Noorwegen maar 90 mag en op de meeste wegen in Zweden 110.
Die maandag reden ze lekker door, over rechte wegen waar je inderdaad 110 mocht rijden. Tomtom zocht de snelste weg zuidwaards voor hen uit. En alles ging voorspoedig (al hield de weg ergens gewoon op en moest je door 13 km puin rijden – ja, als ze daar werken aan de wegen pakken ze geen lullige kilometer). Totdat er op de 45 een vrachtwagen dwars over de weg lag. En aangezien de weg iets verhoogd lag, kon je er niet omheen. Geen probleem, gewoon een andere weg gezocht op de tomtom. Ja, een grindpad zul je bedoelen! Je mocht er nog 90 rijden ook! Geen wonder dat alle goede rallyrijders uit die contreien komen. Daar leer je het vanzelf. Maar goed, na een kleine 30 kilometer door de grindbak (Jos, ben je er nog?) kwam er weer een ‘normale’ weg. En uiteindelijk werd de E4 weer bereikt. Al met al waren we toch zo goed opgeschoten, dat pappa besloot door te rijden tot het Ibishotel in Nyköping! Dus daar waar ze dag een óók geslapen hadden! En van daaruit…
Uiteraard besloten ze dat wat ze op de eerste dag konden (Tilburg-Nyköping) ook in omgekeerde richting konden. En dus kwamen ze dinsdagavond rond 23:00 uur weer in Tilburg aan.
Zo, we zijn weer terug van weggeweest. Weggeweest naar Sint Maartensvlotbrug. Wie kent het niet? Samen met tante Pim en ome Nol en natuurlijk Aguila een huis gehuurd. Het was leuk en keigezellig! Al was het jammer dat het vrijdag en zondag regende. Maar gelukkig was het zaterdag helemaal topweer. Vrijdag hadden we nog gewandeld aan zee, maar het was heel koud en nat. Zaterdag zijn we naar Fort Kijkduin geweest, in Huisduinen. En daarna naar het Marinemuseum, waar we in een onderzeeër zijn geweest. En zondag zijn we even in Volendam geweest. Kijk maar naar de foto’s.
