Vandaag was het vies weer. Eigenlijk geen fietsweer dus. Miezerig, druilerig. Toch zijn Shannon en ik gaan fietsen. En hoe. Shannon is niet zo van het ver fietsen. Een blokje om is meestal wel genoeg voor haar. Maar vandaag zijn we ver gekomen! Hoewel Shannon zat te zeuren om een pauze, hebben we die steeds verder uitgesteld. En toen we eenmaal stopten, bleken we toch over de helft van de route naar opa en oma te zijn! Dus Shannon overgehaald om als verrassing helemaal naar opa en oma te rijden. Goed, in de tweede helft zaten nog 3 pauzes, maar we hebben het gehaald! En terug ook nog eens, al kostte dat uiteraard meer moeite. Zeker omdat het af en toe plenste. Maar we hebben het gehaald en het was leuk!
Zo. Beter laat dan nooit. We hebben menig poging gedaan met Shannon om te leren fietsen. Maar soms moet je gewoon even wachten, voor het beste resultaat. Zo was Shannon 3,5 jaar, voordat ze zindelijk was. Ze liep ook pas toen ze 18 maanden was. Maar, in beide gevallen, wel direct foutloos. Dus, we weten dat we Shannon soms de tijd moeten gunnen. Ook met fietsen. Een week of twee geleden hebben we het toch maar weer eens opgepakt. Ze is tenslotte 6. Andere kinderen fietsen al twee jaar. En gelukkig, ze pakte het razendsnel op. Bij de tweede poging fietste ze al prima. De 3e keer staat op film. Eindelijk! Fietsen!
Jaja, voor de verandering weer eens fietsen. Na het debakel van de vorige keer maar weer eens een poging gewaagd. En het ging niet best. Na 10 meter wilde ze alweer terug naar huis! En bij elke bobbel in de weg was het brullen ‘ik wil niet vallen’. Maar ja, ze zal het toch moeten leren!
Vandaag zijn Shannon en papa gaan fietsen. Het was wel lekker weer (alles is relatief zeggen we dan) en we wilden wel een eindje op pad. Maar waarheen? De Beekse Bergen was wel een goed plan! Dus zo gezegd, zo gedaan. Na een paar uur de beestjes bekeken te hebben, waren we weer helemaal up to date!
